Sjesta

Prawdziwe znaczenie słowa,,sjesta”

Sjesta (po hiszpańsku znaczy „drzemka”) to krótka drzemka podejmowana wczesnym popołudniem, często po południu. Taki okres snu jest powszechną tradycją w niektórych krajach, szczególnie w tych, w których jest ciepło. Sjesta jest historycznie wspólna dla całego regionu Morza Śródziemnego i Europy Południowej. Jest to tradycyjny sen w Hiszpanii i koloniach hiszpańskich na Filipinach i w wielu krajach latynoamerykańskich. W Dalmacji (nadmorska Chorwacja) tradycyjna popołudniowa drzemka jest znana jako fjaka (z włoskiej fiacca). Hiszpańskie słowo siesta pochodzi pierwotnie z łacińskiego słowa hora sexta „szósta godzina” (licząc od świtu, a więc „odpoczynek w południe”).Czynnikami wyjaśniającymi rozmieszczenie geograficzne współczesnej sjesty są wysokie temperatury i duże spożycie pokarmu podczas południowego posiłku wtedy gdy mają czas wolny.. Łącznie te dwa czynniki przyczyniają się do poczucia senności po obiedzie. W wielu krajach, które praktykują sjestę, upał może być nie do zniesienia wczesnym popołudniem, co sprawia, że ​​domowa przerwa w domu czy na mieście jest mile widziana.

Współczesne pojmowanie sjesty

We współczesnej Hiszpanii drzemka w południe w tygodniu roboczym została w dużej mierze porzucona wśród dorosłej populacji roboczej. Według sondażu z 2009 r. 16, 2 procent ankietowanych Hiszpanów twierdziło, że drzemie „codziennie”, podczas gdy 22 procent robi to „czasami”, 3, 2 procent „tylko w weekendy”, a reszta, 58, 6 procent, „nigdy” . Odsetek osób, które twierdziły, że drzemią codziennie, zmniejszył się o 7 procent w porównaniu z poprzednim badaniem w 1998 r. Prawie trzy czwarte osób, które biorą sjestę, twierdziło, że robi to na kanapie, a nie na łóżku. Nawyk jest bardziej prawdopodobny wśród osób starszych lub podczas wakacji, aby uniknąć wysokich temperatur w ciągu dnia i żeby przesunąć życie towarzyskie do chłodniejszych późnych wieczorów i nocy. Media zachodnio europejskie po za Hiszpanią często nadmiernie łączą sjestę z przerwą na lunch, trwającą od dwóch do trzech godzin, charakterystyczną dla hiszpańskich godzin pracy, mimo że ludność pracująca rzadziej ma czas wolny przeznaczony na drzemkę, a te dwa wydarzenia niekoniecznie są połączone. W rzeczywistości przeciętny Hiszpan pracuje dłużej niż prawie wszyscy jego europejscy odpowiednicy (zazwyczaj 11-godzin, od 9 do 20).

Historia sjesty

Jeśli chodzi o początki praktyki sjesty w Hiszpanii, przypuszcza się, że letnie upały zmotywowały osoby pracujące w rolnictwie do zrobienia przerwy, aby uniknąć najgorętszej części dnia. W miastach ponura sytuacja gospodarcza w latach powojennych zbiegła się z pojawieniem się zarówno nowoczesnej gospodarki, jak i urbanizacji. W tym czasie długa przerwa w południe – z siestą lub bez niej – była konieczna dla osób dojeżdżających do pracy w niepełnym wymiarze godzin, które to były powszechne w rozwijającej się gospodarce, w czasie, gdy zarówno transport prywatny, jak i publiczny praktycznie nie istniał. .

You may also like...